OLASI DEĞİL AMA

 

olası değil ama

menekşenin moruna

papatyanın beyazına

gülün kıvrımına

sarsam sarmalasam

şiirlesem şarkılasam

bin okuyup bir yazsam

başucuma koysam

ve seni

bir çiçeği büyütür gibi

bin zahmetle büyütsem

sonra tıkanıp kalsam

ömrümü buruşturup atsam diyorum.

 

Sezer ODABAŞIOĞLU

 

 

AÇILMAZ KİLİDİN

 

taç yapraklarla gelen baharla

kelebeğin muştusundaki tırtılla

yağmur sonrasındaki kokulu toprakla

dayanırım kapına

 

sanki bir dağın dizinin dibinde kapın

açılmaz kilidin

bin anahtarla.

 

Sezer ODABAŞIOĞLU

 

 

ÇİÇEK ÖMRÜ KADAR ÖMRÜMÜZ

 

çiçekler yetiştirecek

aşkı bir başka yaşama erteleyen ellerimiz

ve sabrımız

ve alışkanlığımız

 

ve hiçbir zaman

kendimiz bile olamadan

bizden böyle istendi diye

çiçeklerle birlikte

çürüyüp gidecek ömrümüz

 

ve bizden sonra da

sürdürecek dönüşünü dünya.

 

Sezer ODABAŞIĞLU

 

UTANCIN ALEVİ

 

önünde ömrü düşündüm

nefesi kısa bir kelebeğin

bir karanfil kırmızısı

yayıldı yüzüme

yandı yüzüm

utancın alevinde

 

ve kalem kırdı sandım

kendi yargıçlığımın kararı

kanatınca mutluluğumu

ihanetin keskin ağzı.

 

Sezer ODABAŞIOĞLU

 

 

KARANLIKTAKİ GÜZELLİKLER

 

hüzne ve tütüne

alıştığımız gibi çabuk

alışmadık bir türlü kendimize

unutuldu insan olduğumuz

hep çocuk kaldık gözünüzde

bu yüzden

bir türlü alışamadı karanlığa gözlerimiz

oysa

hep karanlıkta kalmıştı güzelliklerimiz.

 

Sezer ODABAŞIOĞLU

 

 

KALABALIK YALNIZLIK

 

bir kalın kabuklu ağaca

bir kafesteki kuşa

bir ince daldaki çiçeğe

dokunduğumuz gibi

dokunamadık birbirimize

bir dokunsak

ah bir dokunabilsek ellerimizle

ya da hiç olmazsa gözlerimizle

biliyorum temizlenecek

ilk çocukluğumuzda

korkularla beslenen ruhumuz

ve dağılacak

içimizdeki kalabalık yalnızlık.

 

Sezer ODABAŞIOĞLU

 

KIRIK DÖKÜK İNSAN

 

Öyle sağlıksız değildi

İçi gülerdi gözünün

İçi depremdi

Duyardım

Hastı yüreği

Bilirdim

Onu en son

Son kuşları öperken gördüm

 

Hep bir şeylere üzülür

Üzgün şiirler yazardı

Konuşmazdı pek

Suskundu

Onu en son

Gökyüzünü sevgiyle öperken gördüm

 

Hasret yüklüydü sevdası

Zorlu severdi yaşamı

Fırtınalıydı

Korkardım

Hiç istemezdi ölümü

Onu en son

Kırık dökük

Sessizce giderken gördüm.

 

SEZER ODABAŞIOĞLU